Sağlık Ocağı /sanırım.
Nefes alıp verişini duyabiliyorum..
Aşağıdaki kadının terlik sesleri — hasta bakıcı. Yeşil önlüğü, gülen suratı — mutsuz ruh hali.
Yanımdaki deli kadın.
Sürekli sinir oluyormuş.
Adımı soyadımı, annemin, babamın adını soyadını öğrendi. Bir kaç kere tekrar etti. Eve gidince not alcakmış.
Herkesi not alırmış/sanırım.
Yanımda sürekli isimler tekrarlıyordu. “Kardeşin var mı?” dedi “yok.” dedim, o an korudum belki. Tüm bilgilerimi vermek istemedim, güvenemedim…
Saç rengimi, ojelerimi, yüzüklerimi çok beğendi. Ayakkabılarıma da baktı, bir şey demedi. Beğenmedi sanırım… İnsanlara iltifat etmeyi çok severmiş.
O an herkes delirmiş gibiydi. Etrafa tuhaf tuhaf bakan bir sürü insan vardı. Tuhaf hareketler yapıyorlardı.
‘Acaba tımarhaneye mi geldim?’ diye düşündüm.
Ortada koşturan bir çocuk vardı. Bazen durup bazen ağlıyordu. Annesi “senin için değil benim için geldik” dese de pek etki etmiyordu. Bir süre sonra kadın çocuğa “seni çok seviyorum ben” dedi, gözyaşlarını sildi. Çocuk bir daha ağlamadı/sanırım. Başka bir adam da çocukla ilgilendi. Onun da yanında oğlu vardı ama daha büyüktü, 5'e gidiyormuş. Adam öğretmenmiş, bir arkadaşıyla karşılaştı baya konuştular…
Yanımdaki kadınla iç çamaşırı rengime kadar konuştuk, gülüştük.
Baya eğlendik.
Dışardan bi kaç kişi “ne kadar huysuz kadın” dediler, der gibi baktılar.
Kim bilir neler yaşamıştı o kadın. Konuşmaya başlamadan önce bir ara eliyle bişeyler yapıyordu, dizinde hesaplar yapıyordu. Sürekli kendi kendine konuşma halindeydi, açıklama yapar gibi.
Çok sıra beklemekten şikayet ediyordu, muayeneye girdi çıktı, “bir daha buraya gelmeyeceğim!” diye şikayet etti. Evdeyken de hep sinir olurmuş zaten. Buraya da sinir olmuş.
Ama bana olmamıştı/sanırım.
Kırmızı ojenin ve kahverengi saçın bana çok yakışacağını söyledi, gitti.
İyi günler teyze.
Muayeneye girdiğimde doktor bana ‘hanım kızım’ dedi, ben olsam mavi saçlı birine ‘hanım kızım’ demezdim.
İyi günler doktor bey.
12 Mart 2013
